De eerste vaardag op de Threant

Vanochtend werd al om 6.00 uur gestart met het lossen van het laatste deel van de lading. Dat hoor je natuurlijk door het hele schip: staal op staal als het ruim bijna leeg is. Daarna is het wachten op de Bobcat: een schuiver die het laatste beetje op een hoop schuift zodat het weggegrepen kan worden.

Uiteindelijk gingen we om 9.30 uur varen. We varen de Main op omdat we in Hanau moeten laden (kali). Het is mooi om te zien hoe ze varen met  zo'n groot schip: alles op radar en met camera's. Voor de boeg kunnen ze zo'n 350 meter niets zien maar aan de zijkanten wel. Is dus geen probleem als je daar als plezierbootje vaart. De schipper kan daar heel makkelijk op anticiperen. De bruggen zijn laag en dan zakt het stuurhuisdak omlaag. We kunnen er nog net in staan. We hebben een paar sluizen. Wat een precisiewerk is dat maar alles op camera's. Handig! De sluizen zijn smal voor dit schip! Voor ons niet! 

Nu liggen we dus in Hanau. We worden geladen met 1900 ton kali.  Dat stuift enorm: binnen een half uur is alles spierwit. (Zie foto's).  De schipper houdt nauwkeurig bij hoe geladen wordt zodat het schip in evenwicht blijft. Ze laden ongeveer met een snelheid van 800 ton per uur.  De kapitein rekent ook uit hoe de waterstand is en de maximale diepte die hij kan laden.  

Het is gezellig in de ruime stuurhut. De kapitein (23 jaar) en zijn stuurman vertellen veel over alles. Het is heel interessant. 

Als we straks geladen zijn gaan we varen. Ook vannacht varen we door. Einddoel is Antwerpen en daar komen we dan donderdag aan. Er wordt in principe 24 uur doorgevaren. We gaan zelf ook vannacht wel een paar uurtjes meekijken. Die kans laten we niet lopen.