Vuurtoren en oud visserplaatsje

We begonnen de dag met een ritje helemaal het zuidwestelijke deel van Madeira: Ponta do Pargo. Een  klein dorpje met een vuurtorentje op de hoge kliffen: >350 meter hoog. We rijden via slingerende kustweggetjes, door lintdorpen ( hele korte linten 😉) Er wordt veel geld uitgegeven aan tunnels en bruggen om de kronkelende weggetjes af te snijden. Wat een kunstwerken zijn dat! We beginnen met een koffie met uitzicht op zee. Het is een prachtig gezicht om de stijle wanden te zien waar de golven tegenaan rollen. Het restaurantje is klein maar alles homecooked. Hun tuinen staan vol met kruiden. 

We wandelen naar de vuurtoren (1 km). Je kunt er ook met de auto komen, via den andere weg. Als je daar bent, sta je voor gevoel op t randje van Madeira. Wel veilig achter een muurtje, en niet zoals een paar waaghalzen deden in het gras achter de muur.  Vergezichten met niets dan water. Ook geen schepen in de verte, zoals wij op de Noordzee wel zien. 

Weer terug gelopen. Volgende keer, op dit pad met keien, zullen we onze wandelschoenen aandoen.  We lunchen in het restaurantje. Een tradionele Portugese soep: bouillion met een Spaans pepertje, brood en 2 gepocheerde eitjes. Apart en lekker. Niet te pittig, gelukkig 😅. Water genoeg om je heen, maar dan moet je wel diep springen. Brrr!

in Ponta do pargo staat een kerkje met een in mooie Portugese kleuren geschilderd plafond. Dat wilden we zien. Veel deuren in de kerk maar allemaal potdicht. 

Dan gaan we terug richting het zuiden en midden van het eiland. De snelste route is de VE3. Je rijdt dan in 30 minuten naar Câmara de Lobes. Een oud vissersplaatsje waar een klein binnehaventje is met de kleurige vissersbootjes op de kant. Ze vissen vooral op degenvis. Voordat we in het oude centrum komen, komen terecht in het hogere deel van het plaatsje: héle smalle straatjes waar we maar net tussendoor kunnen rijden. Je ziet hier overal ook bananenbomen. Deze streek is daarom bekend. Op de heuvels zijn terrassen waarop de bananenbomen staan. Maar dus ook in die kleine steegjes: in de tuinen, achter de muren zie je vooral veel bananen.  We komen uiteindelijk in het oude centrum terecht. Via trappetjes kunnen naar beneden afdalen. Bij de haven zijn wat souvenirswinkeltjes, restaurantjes en zitten oude mannetjes heftig te kaarten. Ze gooien heel fanatiek de kaarten om de beurt op tafel. Wij proberen tevergeefs de regels te begrijpen.  We wandelen het plaatsje door. Niet heel bijzonder maar wel leuk om gezien te hebben.  Terug nog even naar de supermarkt en dan via de snelwegen terug naar ons huisje. Als we om 18 uur weer terug zijn, is het te fris om buiten te zitten. Bewolking drijft het land binnen. Vandaag was het een heerlijke dag, veel gezien, lekker weer, zo’n 20 graden op het kage deel van t eiland en boven was het wat frisser.

Het is echt een aanrader, dit eiland! Mooie natuur,  vooral ruig en prachtige bloemen. Nu al terwijl de lente nog moet beginnen.